Dit seizoen nemen we afscheid van Karin de Graaf, maar maken verwelkomen we ook haar opvolgster, Martine van der Ploeg.
Martine is 44 jaar, is getrouwd en woont in Amsterdam. Sinds 15 april van dit jaar werkt ze in het team van begraafplaats Buitenveldert. Martine heeft 22 jaar in de makelaardij gewerkt.
Eigenlijk was er bij mij altijd wel interesse voor het uitvaartwezen, zegt Martine en dat is versterkt door het overlijden van mijn moeder en de vijf kennissen van mijn vader die kort na elkaar overleden zijn. Ik merkte dat ik veel kon betekenen bij het regelen van belangrijke en bijzondere zaken. Martine was dan ook zeer verheugd dat zij bij R.-K. Begraafplaats Buitenveldert kon komen werken. Naast mijn werk in de administratie, ontmoet je allerlei mensen die aan de balie komen om iets te vragen. Ik vertel ze waar het graf van hun dierbaren te vinden is (al heb ik daar nog wel steeds een plattegrond voor nodig) en loop af en toe ook even met ze mee. Soms komen mensen aan de balie die alleen maar even contact met iemand willen hebben, gewoon even met een echt persoon willen praten. Dat is ook wel de eenzaamheid van de grote stad. Dat merk ik aan de telefoon soms ook, dat mensen geen informatie vragen, maar gewoon even hun verhaal kwijt willen. Ik kan in deze baan echt mijn kwaliteiten gebruiken, ik geniet ervan om de administratie goed te regelen, of gewoon iemand even praktisch te helpen.
Is het een grote overstap: van de makelaardij naar de begraafplaats?
De wereld van de makelaardij is vrij hard en commercieel, dit is toch wel een andere wereld. Het is kennismaken met een nieuwe wereld. Niet alleen het team hier, maar ook de mensen die van buiten komen om hier b.v. aan een monument te werken. De steenhouwer ziet dat ik nieuw ben en begint dan meteen te vertellen over zijn werk, dat vind ik heel interessant. Het is een heel fascinerende wereld.
De begraafplaats is ook een park.
Ik vind de natuur op de begraafplaats heel interessant, het is zo’n mooie mix van heel divers groen en een diversiteit aan bijzondere monumenten. Dat symboliseert voor mij de stad. De begraafplaats is ook echt een ontmoetingsplek. Je leert al snel mensen kennen die heel vaak het graf van hun nabestaanden bezoeken.
Er is zoveel te doen. Een jaar voordat de grafrechten aflopen ontvangt de rechthebbende een brief met de keuze tot verlengen en wij wijzen mensen op de mogelijkheden. Zoals de mogelijkheid om na opheffen van het graf de stoffelijke resten te laten cremeren. Ook doen we hier de administratie van drie andere Katholieke begraafplaatsen en stel ik alle facturen op.
Hoe vind je het dat je met regelmaat geconfronteerd wordt met rouwende mensen?
Vanaf mijn werkplek zie ik altijd de rouwstoet binnenkomen, Het leidt wel een beetje af, zeker in het begin. Ik vind het verdrietig voor de familie en kan het zelf goed loslaten. Anders zou ik denk ik hier niet lang kunnen werken. De dag start hier om 8.00 uur. Ik ben altijd stipt op tijd en als ik op mijn fiets stap ben ik blij dat ik weer naar de begraafplaats toe mag.
